Powiedz, co masz powiedzieć, zrób co masz zrobić, realizuj swoje cele ale w taki sposób, żeby nie zadawać innemu człowiekowi bólu. Nie ranić i nie krzywdzić go. Nie sprawiać mu przykrości, nie urazić go. Więcej!!! Nie postawić go w niezręcznej sytuacji.
Cham tego nie rozumie, nie potrafi tego pojąć. Bo istotą chamstwa jest właśnie brak empatii, czyli brak umiejętności wyczucia sytuacji w jakiej znalazł się drugi człowiek. Chamstwo to brak zahamowań w zadawaniu ludziom bólu.
Chamstwo to brutalność psychiczna, to gotowość pomiatania i pogardzania innym człowiekiem, obdzierania go z godności, zawstydzania go.
Cham uznaje brutalność psychiczną za środek do zdobywania celu, walki o swoją pozycję.
– Pokażę ci jaki jestem wielki, a ty mały.
– Pokażę ci jak wiele znaczę, a jak ty bardzo jesteś bez znaczenia.
– A ty jesteś taki… a to twoja wina… a gdyby nie ty to by było inaczej… co ty narobiłeś… ale palnął głupotę…
Tak cham sonduje teren, tak szuka swojej ofiary. Niby tylko jakieś słowa, jakieś uwagi, niby tylko jakieś żarty, niby tylko takie sobie “jaja”, ale wszystko podszyte chęcią poniżenia innego człowieka i zdobycia uznania u innych.
Chamstwu często towarzyszy wyśmiewanie, rechot i zadowolenie z siebie. Ci bez charakteru lub tchórze przyłączają się do rechotu. Pokazują chamowi, że mogą się przydać… no i żeby nad nimi miał litość, bo go podziwiają, a może nawet też chcą być chamami. Cham potrzebuje wsparcia i uznania innych. Chce błyszczeć, rzuca “celne” dowcipy, pojedyncze słowa w celu zranienia kogoś, a od innych żąda podziwu i uznania dla swojej “błyskotliwości” i “odwagi”, uznania potwierdzonego rechotem. Potrzebuje oklasków. Bez nich nie może funkcjonować. Bez klakierów trudniej mu być chamem.
Cham nie tyle odrzuca litość i współczucie, ale raczej ich w ogóle nie doświadcza, nie odczuwa.
Bądź człowiekiem. Bądź piękny i wielki. Bądź szlachetnym rycerzem. Bądź odważny wobec silniejszych, a przyjacielski, usłużny i opiekuńczy wobec słabszych. Bądź wzorem dla innych uczniów Ekonomika. Postępuj tak aby inny człowiek, kimkolwiek by nie był, mógł w twojej obecności czuć się swobodnym, żeby nie musiał kontrolować się, czy bać się ciebie, ale żeby mógł cię lubić i być twoim przyjacielem.
Chamstwo to dzielenie ludzi na takich, wobec których trzeba zachowywać się przyzwoicie i takich, wobec których przyzwoite zachowanie uchodzi za oznakę słabości. Chamstwo to tworzenie grupek “lepszego towarzystwa”, do których nie dopuszcza się tych “innych”. Chamstwo to wyniosła mowa i unikanie tych, którzy nie zostali uznani za równych, za godnych.
Tak więc chamstwo to nie mlaskanie, to nie dłubanie w nosie, dzwonienie łyżeczką, czy nieumiejętność posługiwania się nożem i widelcem. Bo chamstwo nie jest na zewnątrz, ale w środku człowieka. W jego umyśle i sercu. Chamstwo to nie brudne paznokcie, niemodne buty, czy kolczyk w nosie ale chamstwo to brutalność psychiczna i bezwzględność wobec słabszych, a jednocześnie podlizywanie się i wysługiwanie się silniejszym. Wysługiwanie się i lizusostwo odarte z godności.
Nie bądź chamem.
g.z.